چشمم را که باز کردم، مکان بی اعتبار بود، اما زمان را گم کرده بودم. دیتاهایی که داشتم بهمراه عطشِ داشتنِ دیتاهای بیشتر به یکباره بسراغم امد. چیزی شبیه به لود شدن. زمان را پیدا کردم و مطابقتم با آنی که در ان هستم، در چشم برهم زدنی پیش امد. انوقت فهمیدم که چقدر گرسنه ام. نیاز به خوردن و مطالعه را بهتر از همیشه درک کردم. باید از حالت افقی ای که دچارش هستم بکَنم. تغییر چقدر سخت است.