برشتی و با فاصله که با متن زندگی مواجه می شوم،
گاهی گمان می کنم که زندگی
ملغمه ی ذهن است و ذائقه.
اما در این میان
بعضی ها را نمی شود فهمید
تلاش در حد یک قاشق چایخوری..
چه انگیزه ای در پسِ این اندازه میتواند نهفته باشد؟
زمان جانور عجیبی ست
و همه چیز را بیرحمانه دیگرگون میکند.
